Wojciech Gunia

Pisarz i tłumacz. Absolwent Wydziału Polonistyki UJ, debiutował w 2014 r. zbiorem opowiadań Powrót, który był jednocześnie pierwszym polskim powojennym, w pełni autorskim zbiorem tekstów w gatunku weird fiction.  W 2016 r. ukazała się jego druga książka, a jednocześnie pierwsza powieść, Nie ma wędrowca, uhonorowana Nagrodą im. Stefana Grabińskiego za rok 2016 dla najlepszego polskiego horroru. Kolejne książki, Miasto i rzeka (2018) i Dom wszystkich snów (2020) umocniły renomę pisarza jako jednego z najoryginalniejszych współczesnych twórców literackiego horroru w Polsce. W 2021 do rąk czytelników trafiła kolejna książka, łącząca prozę poetycką i album fotograficzny, Złe wszechświaty. Za swoich literackich mistrzów uważa Thomasa Ligottiego, Brunona Schulza i Stanisława Lema, od którego uczył się myślenia o fantastyce i jej roli w literaturze.